Ξύπνησε από
το τρομακτικό όνειρο αλαφιασμένος, η πρώτη κίνηση το δεξί του χέρι να
ακουμπήσει την σύζυγο που κοιμόταν δίπλα
του Ένα επιφώνημα ανακούφισης ναι είναι δίπλα του ζει ναι υπάρχει, χωρίς να το
καλοσκεφτεί του βγαίνει αυθόρμητα «υπάρχεις γιατί αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω»
το ξαναλέει χαμηλόφωνα για να μην την ξυπνήσει και το επαναλαμβάνει συνέχεια
«αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω» ξανά και ξανά και αρχίζει να το παντρεύει με νότες
ναι θα γίνει τραγούδι σκέφτεται Σηκώνεται πηγαίνει στο σαλόνι για να μην την
ξυπνήσει και το ηχογραφεί στο κινητό “αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω είσαι και γη
και ουρανός”
Αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω
Ήρθες σαν πρώτη άνοιξη ήρθες σαν
πρώτη νιότη
σαν πίστη σαν κατάνυξη σαν τη χαρά την πρώτη
Αν έμαθα να περπατώ ήταν για να
συναντηθούμε
κι αν έμαθα για να μιλώ ήταν τα χείλη
μου να πούνε
Αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω, είσαι και
γη και ουρανός
αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω, της μέρας
μου είσαι το φως
αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω, αν δεν σε
βλέπω είμαι τυφλός
αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω, είσαι και
γη και ουρανός
Το άγγιγμα σου η ματιά σου σταγόνα πρωινής βροχής
η ζεστασιά της αγκαλιάς σου σαν
διαβατήριο ζωής
Αν έμαθα να περπατώ ήταν για να
συναντηθούμε
κι αν έμαθα για να μιλώ ήταν τα χείλη
μου να πούνε
Αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω, είσαι και
γη και ουρανός
αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω, της μέρας
μου είσαι το φως
αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω, αν δεν σε
βλέπω είμαι τυφλός
αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω, είσαι και
γη και ουρανός
στίχοι και μουσική
Στεριανός Καρατζοβάλης
