Στις πλαγιές του Χολομώντα

Στις πλαγιές του χολομώντα Ώ ρε πάνω στις πλαγιές, στις πλαγιές του Χολομώντα Ω ρε πίνουν τη ρακή, τα παιδιά του Ξενοφώντα. -------------- Ω ρε την πίνουν με μεζέ, πατάτα και κρεμμύδι και άμα πέσουν καταγής, βρίζουν τον Αρχιμήδη. Στα καφενεία κάθονται και λένε τα μασάλια μα όλοι για τις όμορφες τους τρέχουνε τα σάλια. ---------------- Ώ ρε κάτω απ’ τις κρανιές, κάνουνε περιπολίες Ω ρε μαζεύουν τα λολά και βοσκούνε κοχλίες. -------------- Κι άμα στο κέφι έρθουνε, οι γόνοι του Αριστοτέλη οι αρκούδες λένε φταίγουσι, που φάγανε το μέλι Στα καφενεία κάθονται και λένε τα μασάλια μα όλοι για τις όμορφες τους τρέχουνε τα σάλια. Στίχοι και μουσική: Στεριανός Καρατζοβάλης

Στις πλαγιές του Χλομώντα

Στις πλαγιές του χολομώντα Ώ ρε πάνω στις πλαγιές, στις πλαγιές του Χολομώντα Ω ρε πίνουν τη ρακή, τα παιδιά του Ξενοφώντα. -------------- Ω ρε την πίνουν με μεζέ, πατάτα και κρεμμύδι και άμα πέσουν καταγής, βρίζουν τον Αρχιμήδη. Στα καφενεία κάθονται και λένε τα μασάλια μα όλοι για τις όμορφες τους τρέχουνε τα σάλια. ---------------- Ώ ρε κάτω απ’ τις κρανιές, κάνουνε περιπολίες Ω ρε μαζεύουν τα λολά και βοσκούνε κοχλίες. -------------- Κι άμα στο κέφι έρθουνε, οι γόνοι του Αριστοτέλη οι αρκούδες λένε φταίγουσι, που φάγανε το μέλι Στα καφενεία κάθονται και λένε τα μασάλια μα όλοι για τις όμορφες τους τρέχουνε τα σάλια. Στίχοι και μουσική: Στεριανός Καρατζοβάλης

O NIKOS

Να μ΄ αγαπάς πως θα `θελα!

Αν η ζωή σου είναι ένα χρώμα

Αν η ζωή σου είναι ένα χρώμα

 

Αν η ζωή σου είναι ένα χρώμα

κι είσαι δυστυχισμένη ακόμα

γίνε σου λέω ουράνιο τόξο

κι εγώ βουνό για να σε κόψω.

 

Να κόψω τη μικρή σου άκρη

που ακουμπάει της γης το δάκρυ

να έρθουν κι άλλοι ακόμα δέκα

για να γενείς κι εσύ γυναίκα

 

Μα αν είσαι ένα μικρό λουλούδι

της εφηβείας της γης το χνούδι

θα ‘ρθει η βροχή και θα σε κάνει

της μοναξιάς μου το λιμάνι

 

Να ‘ρθω κι εγώ εκεί να αράξω

της νιότης σου πνοή να αδράξω

να πιώ από τα ζεστά σου χείλη

και από της θάλασσας κοχύλι

 

Κι αν είσαι ξεχασμένο αστέρι

και την αυγή θέλεις για ταίρι

Της ύπαρξής σου την αιτία

θα βρεις σε ξένο γαλαξία

 

Εκεί για να σε περιμένω

σαν αργοπορημένο τρένο

Εκεί στο γέλασμα του χρόνου

εκεί στο μοίρασμα του πόνου

 

Στίχοι : Στεριανός Καρατζοβάλης  06/12/2016    

 Περνούν τα χρόνια

Απομακραίνεις σιωπάς και φεύγεις

Κι ότι πονάει το αποφεύγεις

Για  όσα  μισούσες αδιαφορείς

κι όσα αγαπούσες αραθυμείς

Άγιοι Ανάργυροι, και θαυματουργοί, επισκέψασθε τας ασθενείας ημών! δωρεάν ελάβατε ,Δωρεάν δότε, ημήν! 

ο δάσκαλος που δίδασκε

Στίχοι και μουσική: Στεριανός Καρατζοβάλης

Σεπτέμβρης ο πρώτος μήνας του φθινόπωρου, ο μήνας της μελαγχολίας για την απώλεια της καλοκαιρινής ραστώνης, αλλά και ο μήνας που ξεκινάνε τα σχολεία και μας φέρνει στη μνήμη τα πρώτα σχολικά μας χρόνια και τους πρώτους μας δασκάλους.

Σε αυτούς τους δασκάλους μου του δημοτικού σχολείου προέχουσα θέση ασφαλώς έχει  “η Κυρία Νίκη” αλλά σημαντικός στις αναμνήσεις μου, παρόλο που τον είχα δάσκαλο για κάποιους μόνο μήνες, είναι  ο δάσκαλος  “ο Κύριος Σαΐνης”

Σε αυτόν λοιπόν το δάσκαλο είναι αφιερωμένο το ποίημα που έγραψα και μελοποίησα, με παρότρυνση της συμμαθήτριάς μου της Βαρβάρας Π…….και έχει τίτλο «Ο δάσκαλος που δίδασκε»

Ο Δάσκαλος που δίδασκε 

A                                                      F#m7

Μας πήρε απ’ τις μανάδες μας μετά το βυζαιμό μας

       D                                 E                         A

την όρεξη για μάθηση φύτεψε στο θυμό μας

A                                        D               B7               A

τον Όλυμπο μας έμαθε τον Τίγρη τον Ευφράτη

      E                                                                      A   

ο δάσκαλος που δίδασκε και βέργα δεν εκράτει 

 

A                                                F#m7

Για λευτεριά μας μίλησε και για δικαιοσύνη

       D                                      E                              A

και για τα όσα πράττουμε να έχουμε την ευθύνη

A                                            D              B7    A

την ομορφιά μας έμαθε και τα αρχαία κράτη

      E                                                                    A   

ο δάσκαλος που δίδασκε τον λόγο του εκράτει

A, F#m7, B, A.   F#m7, A, E, A.

Ωωωω… Μμμ.. Ωωωω…. Μμμ..

 

A                                             F#m7

Ο δάσκαλος που δίδαξε στα δύσκολα τα χρόνια

       D                                          E                             A

στα χρόνια που μοιράστηκε το μίσος και η διχόνοια

A                                            D                B7      A

Μιλούσε για αλτρουισμό και για αλληλεγγύη

      E                                                                                A   

και αυτά μες στις αγίνωτες ψυχές βαθιά τα εσωκλείει

 

A                                           F#m7

Ο δάσκαλος που δίδασκε για αγάπη μας μιλούσε

       D                                        E                           A

και της αγάπης τον καρπό κάποτε θα τρυγούσε

A                                               D                  B7    A

Ντροπή δεν είναι έλεγε η φτώχια κι η φασολάδα

      E                                                                     A   

αυτή είναι ο πατρίδα μας αυτή είναι η Ελλάδα

A, F#m7, B, A.   F#m7, A, E, A.

Ωωωω… Μμμ.. Ωωωω…. Μμμ..

 

A                                             F#m7

Ο δάσκαλος που δίδασκε με κέφι και μεράκι

       D                                         E                     A

και το όνομα του ήτανε το « Έξυπνο Γεράκι»           

A                                          D             B7      A

Για όλα όσα μας έμαθε και για τα όνειρά μας

      E                                                                    A   

θέση θα έχει πάντοτε στην παιδική καρδιά μας!

A, F#m7, B, A.   F#m7, A, E, A.

Ωωωω… Μμμ.. Ωωωω…. Μμμ..                                            

Έ ρε καπετάνιε Τάκη

Έ ρε καπετάνιε Τάκη

Στίχοι και μουσική

Στεριανός Καρατζοβάλης

Τα Παιδιά της Πιάτσας στο μπουζούκι ο δεξιοτέχνης Τάκης στο βιολί ο βιρτουόζος Αυγερινός στο τουμπερλέκι ο Σούλης ο δυναμικός στην κιθάρα ο μαέστρος Στεριανός και στο τραγούδι ο ιεροψάλτης Γιάννης!

--------------------------------------------------------------

Έχω τσαρδάκι διαλεχτό κάτω εις τα Ψακούδια

στολίδια το ομορφαίνουνε και γλέντια και τραγούδια

Με φίλους πίνω το κρασί με φίλους τραγουδάμε

με φίλους ξημερώνουμε και βάσανα ξεχνάμε

 

Έ ρε καπετάνιε Τάκη,  έ ρε όμορφε ψαρά

που τα παραγάδια ρίχνεις στα γαλάζια τα νερά

 

Έχω μια βάρκα κάτασπρη με όνομα Αννούλα

μου κάνει νάζια εκατό και τα χατίρια ούλα

το καλοκαίρι στη συρτή μ’ αέρα μυρωδάτο

και το χειμώνα καθετή στης θάλασσας τον πάτο

 

Έ ρε καπετάνιε Τάκη,  έ ρε όμορφε ψαρά

που τα παραγάδια ρίχνεις στα γαλάζια τα νερά

 

Έχω και φίλους καρδιακούς μια όμορφη  παρέα

της πιάτσας είναι τα παιδιά και τραγουδούν ωραία

Με πρύμα όταν σαλπάρουμε και στ’ ανοιχτά σαν πάμε

τα δίχτυα θα καλάρουμε κι όλοι θα τραγουδάμε

 

Έ ρε καπετάνιε Τάκη,  έ ρε όμορφε ψαρά

που τα παραγάδια ρίχνεις στα γαλάζια τα νερά

η νυχτερίδα της Γιουχάν

Σαν σήμερα πριν δύο χρόνια κατά την ρομαντική περίοδο της πρώτης καραντίνας για τον κορονοϊό έγραψα το τραγούδι «Η ΝΥΧΤΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΓΙΟΥΧΑΝ» και την ονομάζω ρομαντική γιατί έτσι όμορφα έχει αποτυπωθεί στο μυαλό μου αυτή η περίοδος που ξανά ανταμώσαμε οι οικογένειες «μένοντας σπίτι»  Όλα όσα ακολούθησαν βέβαια μετά κάθε άλλο παρά όμορφα ήταν. Κρατώ λοιπόν εγώ το τραγουδάκι μου και ας το ξανά ακούσουμε με καλή διάθεση!  

αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω

Ξύπνησε από το τρομακτικό όνειρο αλαφιασμένος, η πρώτη κίνηση το δεξί του χέρι να ακουμπήσει την σύζυγο  που κοιμόταν δίπλα του Ένα επιφώνημα ανακούφισης ναι είναι δίπλα του ζει ναι υπάρχει, χωρίς να το καλοσκεφτεί του βγαίνει αυθόρμητα «υπάρχεις γιατί αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω» το ξαναλέει χαμηλόφωνα για να μην την ξυπνήσει και το επαναλαμβάνει συνέχεια «αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω» ξανά και ξανά και αρχίζει να το παντρεύει με νότες ναι θα γίνει τραγούδι σκέφτεται Σηκώνεται πηγαίνει στο σαλόνι για να μην την ξυπνήσει και το ηχογραφεί στο κινητό “αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω είσαι και γη και ουρανός”

Αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω 

Ήρθες σαν πρώτη άνοιξη ήρθες σαν πρώτη νιότη

σαν πίστη σαν κατάνυξη σαν τη  χαρά την πρώτη

Αν έμαθα να περπατώ ήταν για να συναντηθούμε

κι αν έμαθα για να μιλώ ήταν τα χείλη  μου να πούνε

 

Αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω, είσαι και γη και ουρανός

αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω, της μέρας μου είσαι το φως

αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω, αν δεν σε βλέπω είμαι τυφλός

αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω, είσαι και γη και ουρανός

 

Το άγγιγμα σου  η ματιά σου σταγόνα πρωινής βροχής

η ζεστασιά της αγκαλιάς σου σαν διαβατήριο ζωής

Αν έμαθα να περπατώ ήταν για να συναντηθούμε

κι αν έμαθα για να μιλώ ήταν τα χείλη  μου να πούνε

 

Αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω, είσαι και γη και ουρανός

αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω, της μέρας μου είσαι το φως

αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω, αν δεν σε βλέπω είμαι τυφλός

αν δεν υπάρχεις δεν υπάρχω, είσαι και γη και ουρανός

 

στίχοι και μουσική

Στεριανός Καρατζοβάλης

Μεθυσμένη Αγγελική

Μεθυσμένη Αγγελική

 

Είχαμε πιει στ’ αλήθεια είχαμε πιει πολύ

εσύ για κάποια αιτία κι εγώ γιατί εσύ

Μεθυσμένη κοπελίτσα

μεθυσμένη Αγγελική

 

Κι έφυγα το ίδιο βράδυ γιατί έτσι σου΄ χα ΄πει

Κλείνοντας τα δυο σου μάτια έχε γειά μου είχες πει

Μεθυσμένη κοπελίτσα.

Μεθυσμένη Αγγελική

 

Κι άφησα το φεγγαράκι μήνυμα για να σου πει

θα γυρίσω κάποιο βράδυ  για να πιούμε εγώ κι εσύ.

Μεθυσμένη κοπελίτσα.

Μεθυσμένη Αγγελική

Μεθυσμένη κοπελίτσα.

Μεθυσμένη Αγγελική

κέρνα με απόψε

ΚΕΡΝΑ ΜΕ ΑΠΟΨΕ

Κέρνα με απόψε πριν χαθώ στο χρόνο τον ατέλειωτο απόψε κέρνα

Κέρνα με τώρα που γελώ βλέπεις που σου τραγουδώ απόψε κέρνα

Κι αγάπησα την Άνοιξη, ξανθιά γαλάζια μάτια

Κέρνα κι η νύχτα έρχεται και το όνειρο μας δέχεται σε άλλους κόσμους

Θα ταξιδέψουμε μαζί με το όμορφο γλυκό κρασί σε άλλους τόπους  

Θα βρούμε να αγαπήσουμε, ξανθιά γαλάζια μάτια

 

Κι αυτή η νύχτα θα μας βρει να τραγουδάμε όλοι μαζί μες την ταβέρνα

Κι όταν θα έρθει το πρωί θα λέμε ακόμα όλοι μαζί απόψε κέρνα

 Θα βρούμε να αγαπήσουμε, ξανθιά γαλάζια μάτια

 

Στοίχοι και μουσική : Στεριανός Καρατζοβάλης

 

αχ βρε Μαριώ

τα μικροτράγουδα

Αχ βρε Μαριώ



Απόψε θα σας παίξω ρεμπέτικο παλιό.

θέλω να τραγουδήσω γι αυτήν που αγαπώ.

Σαν ήρθα και την είδα σε άλλου αγκαλιά

με πλάκωσε μια πίκρα μεγάλη στην καρδιά.

-----------------------

Αχ βρε Μαριώ να το ξεύρεις σ΄ αγαπώ.

Αχ βρε Μαριώ απ΄ το δάκρυ θα πνιγώ.

-----------------------

Τι έγινε βρε κούκλα κι άλλο δεν μ΄ αγαπάς

τι έγινε Μαριώ μου και μ΄ άλλον τώρα πας.

Χτες μου ‘λεγες για γάμο τώρα βρε που πας

που βρήκα και κουμπάρο κι έτοιμος κι ο παπάς.

------------------------

Αχ βρε Μαριώ …..

------------------------

Στα ώπα-ώπα σ’ είχα και κέρναγα κρασί

μα συ άλλον κοιτούσες στου ΄λια το μαγαζί

Ρεζίλι με έχεις κάμει σε όλον το ντουνιά

Μαριώ μου δεν αντέχω αυτή τη ρετσινιά

--------------------------

Αχ βρε Μαριώ …..

Στίχοι και μουσική Στεριανός Καρατζοβάλης

Όταν κλείνω τα μάτια (τα μικροτράγουδα)

Όταν κλείνω τα μάτια

Μήπως ο ήλιος που ξαπλώνει;
μήπως ο ύπνος; μήπως εγώ;
Μήπως το φως που με θαμπώνει;
μήπως ο κόσμος; μήπως εγώ;

Σπίτι μου, αυλή μου, γειτονιά,
γύρω μου τίποτε πια δεν υπάρχει
μονάχα μοναξιά και παγωνιά
και οι φωνές του ενωμοτάρχη

Κλείνω τα μάτια και βλέπω πιο καλά
πίσω απ΄ τις μαυρισμένες καμινάδες
αν θες να μάθεις κερδίζω πιο πολλά
μα μ΄ ενοχλούν οι τεμενάδες.

Θέλω μια θάλασσα ανοιχτή
μα στη στεριά είμαι καρφωμένος
θέλω απ’ τα χείλη σου ζωή
πίσω απ’ τα τείχη μου κρυμμένος

Μήπως ο ήλιος που ξαπλώνει; ……
Μήπως το φως που με δυναμώνει; ……
μήπως ο ύπνος; μήπως εγώ; …..
μήπως ο ύπνος; μήπως εγώ; …..

Μήπως ο ήλιος…….



Στίχοι και μουσική: Στεριανός Καρατζοβάλης

η ευχή

Η ευχή

Η ευχή

 

Ένα βράδυ κάποιο βράδυ σε όμορφη ακρογιαλιά

με φωνάξαν κάποιοι φίλοι για μια φίλη απ τα παλιά

Η βραδιά ήταν ωραία κάτω απ την αστροφεγγιά

η συνάντηση μοιραία με την Άννα απ τα παλιά

Σαν την πήρα απ το χέρι περπατήσαμε αγκαλιά

και οι πατούσες μας στην άμμο εζωγράφισαν ευχή

ως το τέλος της ζωής μας Θεέ μου να ‘μαστε μαζί! 

                     ---------------------------------------

Ένα βράδυ κάποιο βράδυ σε έναν όμορφο γιαλό

με φωνάξαν κάποιοι φίλοι τον Θανάση για να δω

Η βραδιά ήταν ωραία και η διάθεση καλή

η συνάντηση μοιραία κι όπου θέλει αυτό ας βγει

Σαν με πήρε απ το χέρι αγκαλιά ως την αυγή

και οι πατούσες μας στην άμμο εζωγράφισαν ευχή

ως το τέλος της ζωής μας Θεέ μου να ‘μαστε μαζί!

 

Στίχοι και μουσική

Στεριανός Καρατζοβάλης

της νύχτας αδερφός

Της νύχτας αδερφός

Στίχοι και μουσική: Στεριανός Καρατζοβάλης

 

Σβήνει η μέρα της το φως

κι εγώ της νύχτας αδερφός

σκιά στου ορίζοντα τη ράχη

βαριά είναι η ανάσα μου στου έρωτα τη μάχη

 

Της μέρας ώρες βαρετές

στιγμές της νύχτας αρεστές

σκιά στης κάμαρης τον τοίχο

λαχταρισμένη μου αγκαλιά μες στων φιλιών τον ήχο

 

Χρόνια κρατούσες μυστικό

σε παραθύρι σκοτεινό

γλυκιά της προσμονής η αύρα

το ξαναμμένο σου κορμί  και των χειλιών τη λαύρα

 

Σιγά ψιθύρισες στο αυτί

πότε θα έρθει η στιγμή

έξω από το  όνειρο να βγούμε

να περπατήσουμε μαζί  κρυφά να μη γελούμε

να περπατήσουμε αγκαλιά σιγά να μη μιλούμε